Manzara

Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde mutlu yaşayan, elindekiyle kanaat etmeyi bilen, sadece kendisini değil, çevresindeki diğer insanları da düşünen güzel insanlar varmış. Öyle iyiymiş ki bu insanlar, esnaf komşusu siftah yapamadıysa müşterisine dönüp “ben siftahımı yaptım, karşı komşudan al o da nasiplensin” diyecek kadar yüce gönüllüymüş. Hatta bir kusur varsa malında kusurunu müşterisine söyler, haramdan sakınır; her işinde Allah’tan korkarmış bu güzel insanlar…

 

Gitgide yitirdiğimiz değerler sadece bencillikten değil, bereket ve birbirimizin haklarını gözetmekten yoksun oluşumuzdan olabilir mi? Çok kazanmak yani zenginlik her zaman para birimiyle ölçülmez. Bereket de iyi niyetle doğru orantılı olarak artar zannımca… Allah hepimize gönül zenginliği versin. Zira gönül zenginliği olursa ırmaklar coşar, evler muhabbet demleriyle taşar. Adalet hüküm sürer. Kimse mahzun kalmaz. Ah yazımın başında dedim ya; bir varmış bir yokmuş işte tam da böyle bir varmış bir yokmuş bu insanlar, ben yok olduğu zamanlara denk gelmenin hüznünü yaşıyorum. Mutlu başlayan her masal mutlu sonla bitmiyormuş. Kim bilir masalların mutlu sonla bittiği de belki en az masallar kadar yalan!

 

İnsanların yüzüyle kalbi, içiyle dışı bir değil artık. Azaldı iyi ve güzel insanlar ama “nereden bulacağım?” deme sakın ümitsizliğe düşme! Zira nahif tebessümlerinden tanırsın onları, kalbinin güzelliği yüzüne yansımıştır. Gözlerinden tanırsın, herkese masumiyetle bakar. Yaratılanı sever, Yaratandan ötürü… Eski çağların, eski insanların hasretiyle yaşar. Ama 'an'da kalmayı da başarır pekâlâ… Elindekileriyle yetinmeyi bilir. Kimsenin hiçbir şeyine göz dikmez. Fazlasında da gözü yoktur. Şükür vardır hem dilinde hem kalbinde çokça şükür! Bolca da dua… Görürsen o insanı bir dua da sen ona fısılda zira yorgun düşmüştür güzel kalbi çağın gürültüsünden.

UNUTULMAZ KELİMELER

MÜDÂHİL: 1. Karışan, araya giren, el atan. 2. Davaya müdahale eden; katılan.

 

KÂNİ: Kanaat getirmiş, inanmış.

 

MESNET: 1. Dayanak. 2. Mevki, makam.

 

CÂMİÂ: 1. Ortak eğilimleri nedeniyle bir araya gelerek birlik oluşturan insan topluluğu 2. Dünya.

 

NİZÂM: 1. Düzen 2. Kural.

 

MÜNÂSEBET: 1. İlişki 2. İki şey arasındaki uygunluk 3. Sebep, vesile, gerekçe, neden.

 

AHKÂM: Hükümler.

 

RİÂYET: 1. Uyma, boyun eğme 2. Sayma, saygı, ağırlama, itibar etme.

 

LÂDÎNÎ: Din dışı.

 

MAKUL: 1. Aklın benimseyebileceği, aklın kabul edebileceği, akla uygun nitelikte olan 2. Akıllıca iş gören, davranan 3. Mecaz olarak aşırı olmayan, uygun, elverişli.