Hoş geldin prenses...

Minicik bir el... Parmaklarımın arasında kaybolan narin, şirin bir el var... Masum bir yüz... Tıpkı elleri gibi, minicik ve çok güzel... Şükrü nasıl yapılabilir ki, nasıl teşekkür edilebilir ki bu kadar güzelliği bir arada toplayan Rabbime... Secdeden başımı kaldırmasam yine de şükrünü ödemeye yetmez... Anladım ki hayatımı eksik yaşamışım bunca zamandır... Ne kadar anlamsızmış kızım olmadan hayat... İyi ki doğdun... İyi ki Rabbim seni bize bağışladı... İyi ki varsın kızım... Birkaç haftadır yazılarıma ara verdim, tatlı bir mazeretim olduğu için... O sıralar ailemizde tatlı bir heyecan vardı, aslına bakarsanız halen devam ediyor bu heyecan... Dünya tatlısı bir kızımız oldu... Ve herkesi sevince boğdu... Sevinçle birlikte panik de yaşıyorum... Nasıl davranmam gerektiğini tam olarak kestiremiyorum... Gerçi tüm anneler ilk evlatlarında aynı paniği yaşarmış... Ama güzel olan şu ki, her geçen gün annelik içgüdüsüyle panik hallerim gidiyor... Artık daha sakin ve rahat düşünebiliyorum... İlk zamanlar kucağıma alırken bile O'na zarar vermekten korkuyordum... Bezini bile bağlarken heyecanlanıyordum... Hatta beşiğinde sessizce uyurken, arada bir bakıp nefes alıp almadığını bile kontrol ediyordum... Şimdi bu garip ve panik hallerim yavaş yavaş gidiyor... Evimizde var olan huzur ve mutluluk maşallah ikiye katlandı... Hani derler ya, kız evlat ile baba arasında güçlü bir bağ olur diye... Çok doğru... Şimdiden bunu kestirmek hiç de zor değil... Hamileliğimde bile bunu fark edebiliyordum... Ne zaman babası elini karnıma değdirse, kızımız sakinleşiyordu... Hareketleri yavaşlıyor, sanki babasına ne kadar da uslu olduğunu ispatlamaya çalışıyordu... Şimdi de öyle... Babasının koynuna gelince, dakikalarca uğraştığım gazını, hemen çıkartıyor ve uykuya dalıyor... Minik dudaklarıyla gülücükler saçıyor... Melekler kızımı babasının koynunda daha çok güldürüyor... Sevgilim sabah gözünü açar açmaz, soluğu kızımızın yanında alıyor... Pabucum dama çoktan atıldı bile!.. İşteyken beni her saat başı SMS yağmuruna tutan sevgilim, şimdi sürekli kızını soruyor mesajlarında... Hatta onunla da yetinmeyip, görüntülü arıyor... Ama beni görmek için değil elbette, kızımız için... Bu halleri çok hoşuma gidiyor... Ve mutluluğum katlanıp kocaman oluyor... Allah nazarlardan korusun inşallah... Dedim ya pabucum dama atıldı diye... Aslında eşimin de pabucu dama atıldı... Kayınvalidem, kayınpederim, annem, teyzesi, dayısı hatta büyük anneannesi bize gelince, yüzümüze bile bakmadan doğruca bebeğimizin yanında soluğu alıyorlar... İlgi odağı artık minik prenses... Babaannesinin dediği gibi "Daha önce nerelerdeydin sen, nerelerdeydin kızım..." Rabbim herkesin evladını bağışlasın, sağlık, huzur, mutluluk versin... İsteyen herkese evlat kokusunu hayırlısıyla tattırsın inşallah... Sevgiyle...