Ahirette en zor şey!

Cabir bin Zeyd, tabiindendir. Bir gün sordu cemaatine: - Ahirette en zor şey nedir, biliyor musunuz? - Bilmiyoruz, nedir hocam? - Kul hakkıdır. Sordular: - Neden zordur kul hakkı? - Çünkü Allahü teala kendisiyle ilgili günahları affedebilir, ama kul hakkını affetmez. - Peki ne yapalım hocam? - Şimdiden helalleşin. Alacaklı olsanız da "Ahirette alırım" demeyin. Helal edin gitsin. Ahirete bir şey kalmasın. - Neden hocam? - Çünkü hiç belli olmaz. Belki de o haklı, siz haksızsınız. Her şeyin doğrusu o gün meydana çıkacak. "Hüsrana uğrayacaklar!" - Öyle mi hocam? - Elbette. O gün, kendini alacaklı zanneden nice kimseler, borçlu çıkıp hüsrana uğrayacaktır. *** Bir gün de şunu anlattı sevdiklerine: Ebu Zer-i Gıfari, eshab-ı kiramdandır. Bir gün sordu Efendimize: - Yâ Resulallah, biz cahil bir kavimdik. Kötü, çirkin âdetlerimiz vardı. İslamiyet gelince o eski âdetlerimizden kurtulduk. İlerde tekrar o karanlık günlere dönülecek mi acaba? Buyurdular ki: - Hayır, ama bulanık günler olacak. "İyi-kötü karışacak" - Nasıl yâ Resulallah? - İyilerle kötüler karışacak. Sonra ahir zaman gelecek. O vakit bazıları çıkıp insanları Cehenneme davet edecekler. - Bu insanlar nasıl olacak? - Aynen sizin gibi, sarıklı, sakallı, cübbeli. - O zamanda gelenler ne yapsınlar? Buyurdular ki: - "Ehl-i sünnet" diye bilinen, benim ve eshabımın gittiği yoldan giden bir cemaat vardır o zaman. Onlara katılsınlar. Bunu anlattıktan sonra buyurdu ki: - Bugün ahir zamandayız işte. Ve çok şükür ehl-i sünnetiz. Bu zamanda "Ehl-i sünnet"ten olmak en büyük bahtiyarlıktır. Dünyanın en bahtiyar insanı biziz. Sonra, bu cümleyi tekrar ettirdi herkese: "Dünyanın en bahtiyar insanı, biziz!"