Hz. Ali'nin kıymeti...

Hazret-i Alî "radıyallahü anh" bir sabah namâzına gidiyordu ki, az ilerde bir ihtiyarın da aynı yöne gittiğini gördü. Ama çok yaşlı olduğu için gayet yavaş ilerliyordu. Hz. Ali'nin ise acelesi vardı. İlk rek'ata yetişmek istiyordu çünkü. Buna rağmen o ak sakallı ihtiyarın önüne geçmedi. Mescide kadar onun ardından, yavaş adımlarla ilerledi. Mescit hizasına gelince, ihtiyar devam etti yoluna. Meğer Hıristiyanmış adam. Hz. Ali ise hızla mescide girdi. Cemaat rükudaydı girdiğinde. Koşup son safta yetişti cemaate. Efendimiz, rüku'da uzun beklemişlerdi. O namaza girince doğruldular rükudan. Ancak eshap merak etmişlerdi bunu. Namaz bitince sordular: "Rükûda çok durdunuz!" - Ya Resulallah, ilk rükûda çok durdunuz. - Evet, çok bekledim. - Sebebini öğrenebilir miyiz? Buyurdular ki: - Tam rükudan doğrulacağım anda Cebrail sür'atle geldi. Eliyle başıma, kanadıyla da arkama bastırıp rükudan kalkmama mani oldu. Bir müddet tutup sonra bıraktı. Ben ancak o zaman doğrulabildim. Sordular: - Hikmeti neydi acaba? - Ben de bilmiyorum, buyurdular. Tam o esnada Cebrail aleyhisselam gelip arzetti Efendimize: "Cebrail kardeşim, anlat!" - Yâ Resûlallah, bu işin hikmetini bildirmek için Rabbimizin emriyle geldim. İzin verirseniz anlatayım. - Peki yâ Cebrail kardeşim, anlat! Arzetti ki: - Yâ Resulallah! Sen rükûdan kalkacağın anda Hak teala bana, "Acele Habîbime git. Rüku'dan kalkmasına mani ol!" diye emretti. Hikmetini sordum. Buyurdu ki: - Ali kulum, bir ihtiyarın ardından yavaş adımlarla mescide geliyor. O pîr-i faninin yaşına hürmeten önüne geçmiyor. Git, Habibimi tut ki, o da yetişsin ilk rek'ata. - Bunun için mi tuttun beni? - Evet yâ Resulallah. Efendimiz çok hayret ettiler. Ve ondan duyduklarını eshaba naklettiler.