"Eline geçince ödersin"

Hoca Seyfeddin Efendi Manisa-Kula'da medfun bir Allah dostu. Bir gün, biri geldi bu zatın yanına ve; - Hocam, maddi sıkıntı içindeyim. Ne olur, bana biraz yardım edin, diye rica etti. Mübarek, bir zengine gönderdi onu. - Falana git. Benim selamımı söyle. Sana şu kadar borç versin. Elinegeçince ödersin sonra. Adam memnun olmuştu. - Allah razı olsun! deyip sevinçle çıktı huzurdan. Hazırlanıp düştü yola. Fakat yolda değiştirdi fikrini. Kendi kendine, "Niye ödeyecekmişim" diye düşündü. "Hiç de ödemem. Parayı alır, kaybolurum ortadan!" ? Şeytana uymuştu! Bu fikirle geldi zenginin kapısına. Tam girecekti ki, iki kişi çıktı içerden. Bunlar, Hoca Seyfeddin Efendi'nin gönderdiği kimselerdi. Ondan önce gelip, - Sakın filan adama para verme! diye tembih etmişlerdi o zengine. Onlar çıkınca, bu girdi içeri. Zengin onu görünce astı suratını. - Buyur, ne istiyorsun? - Beni Hoca Seyfeddin Efendi gönderdi. Size selamı var. - Niçin gönderdi seni? - Biraz paraya ihtiyacım var da. Siz verebilirmişsiniz. Zengin, başını olumsuzca iki yana salladı. - Param yok kardeşim. Kusura bakma. Adam hiç böyle bir cevap beklemiyordu. ? Kös kös çıkıp gitti O hırsla gelip neticeyi bildirdi bu veliye: - Beni o zengine gönderdiniz ama hiçbir şey vermedi. Mübarek sordu: - Neden vermedi acaba? - Bilmiyorum. Mübarek acı acı gülümsedi. - Biz, hainlerle alışveriş yapmayız kardeşim! - Anlamadım. - Niyetini değiştirmeseydin, verirdi elbette. Adam anlamıştı hatasını. Bin pişmandı öyle düşündüğüne. - Haklısınız, dedi ve elini öpüp, özür diledi bu büyük velîden.