"Ölüm var evladım!"

Evliyanın büyüklerinden ve Tûr-i sîna'da vefat eden Ebu Abdullah Mağribî hazretleri, bir gün nasihat isteyen bir gence buyurdu ki: - Ölüm var evladım. Ölüme hazırlan! Bu nasihat garibine gitti delikanlının. - "Allah Allah!" dedi içinden, "Ölüme hazırlan diyor. Halbuki ben daha gencim. Niye böyle söylüyor ki? Hele bir yaşlanayım. Ölüme o zaman hazırlanırım..." O böyle düşünürken, - Evet evladım, buyurdu.Henüz gençsin. Ama unutma ki, ecel genç ihtiyar tanımıyor! Sonra sordu ona: - Sen genç iken ölenleri hiç görmedin mi evladım? Şaşkın delikanlı! - Gördüm hocam. - Çocuk yaşta ölenleri? - Onları da gördüm. - Bebek iken ölenler de var değil mi? - Evet efendim. - Bak evlat, genç yaşta ölenlerin sayısı, yaşlı iken ölenlerden daha çoktur. Delikanlı şaşırmıştı. - Öyle mi hocam? - Tabii. Bebek iken ölenler de genç iken ölenlerden fazladır. Delikanlı etkilendi bu sözlerden. Beş vakit namaza başladı ve kılıp bitirdi kazalarını. Çok geçmeden vefat etti. Evet, büyük zatın dediği gibi ecel, genç iken yakalamıştı o delikanlıyı da. ??? Bir gün de sevdikleriyle sohbet ederken; - Akıllı insan, kışın ihtiyacını yazdan hazırlar, öyle değil mi? diye sordu. - Evet hocam, dediler. Ölüme hazırlanmak da... Buyurdu ki: - Ahiret azığını dünyada iken hazırlayan da böyle akıllıdır işte. Kış gelip çatmadan odun kömür almak, nasıl akıllılık ise, ölüm gelmeden önce ölüme hazırlanmak da akıl icabıdır. ??? Bir gün, yeni bir talebesi; - Hocam, sizi çok sevmek istiyorum, ne yapayım? diye sordu bu zata. Buyurdu ki: - Öyleyse arkadaşlarını çok sev evladım. Genç anlamadı bundaki inceliği. - Hocam, ben sizi çok sevmek istiyorum. Mübarek gülümsedi. - Arkadaşını sevmeyen, hocasını sevemez evladım.