"Dünyalık için ağlanır mı?"

Evliyanın büyüklerinden Ebu Abdullah Mehaî hazretleri, çok merhametli bir zat idi. Öyle ki, insanların günah işlediğini görünce ağlardı. Bir gün, hırsız girdi evine. Bütün eşyasını alıp götürdü. Mübarek eve girip vaziyeti görünce başladı ağlamaya. Hanımı onu görünce sordu: - Efendi, hiç dünyalık için ağlanır mı? - Ben onun için ağlamıyorum ki. - Ya ne için ağlıyorsun? - Hırsız için ağlıyorum. - Hırsız için mi? Hiçbir şey anlamadım bey. - Hanım niye anlamıyorsun? Bu adam hırsızlık yapmadı mı? - Yaptı. "Bu günah değil mi?" - Yaptığı günah değil miydi? - Tabii günahtı. - Peki günahın karşılığı nedir ahirette? - Cehennem ateşidir. - İyi ya, nasıl yanacak o ateşte? Nasıl dayanacak. Ben ona ağlıyorum işte. *** Bir gün de; - İyi insan nasıl olur? diye sordular bu zata. Buyurdu ki: - İyi insan, güleryüzlü olur, kimseye yük olmaz, bilakis herkesin yükünü çeker. - Ya namaz kılmak, oruç tutmak? - Bunlar, her Müslümanın aslî vazifesidir. Zaten yapması lazım. *** Bir gün de, - Hocam "Haram ateştir" deniyor. Bu doğru mu? diye sordular. Buyurdu ki: - Elbette. Haramla beslenen vücudu Cehennem ateşi yakar. Korkmak lazım! Sordular yine: - İmansız ölmemek için ne yapmak lazım hocam? - Korkmak lazım. - Neden? - İmansız ölmekten. İmansız ölmekten korkmayan, imansız ölür mazallah. *** Bir gün de oğlunu çağırıp, - Evladım, buyurdu. Eğer Cennete gitmek istiyorsan Allahü tealanın emir ve yasaklarını öğren ve buna göre yaşa bu dünyada.