Herkes ona koşardı...

Bağdat'ta yaşayan evliyanın büyüklerinden Ebu Abdullah Rodbarî hazretleri çok cömert bir zattı. O devirde maddi bir darlığa düşen herkes, ona koşar, ihtiyacı kadar parayı alıp ferahlardı. Bu zat bir gün, aldı oğlunu yanına, dışarı çıktı. Para kesesi oğlunun elindeydi. Rastladığı fakirlere şöyle bir bakar, bazısı için, - Buna iki dirhem ver! Bazısı için de, - Üç dirhem ver! diye emreder, oğlu da verirdi. Az sonra bir delikanlıya rastladılar. Ancak "Zengin" bir görünüşü vardı gencin. Buna rağmen, - Buna yüz dirhem ver! buyurdu. Merak mı ettin oğul? Oğlu şaşırdı tabii. Zira o ana kadar "beş dirhem"den fazla vermemişlerdi kimseye. Üstelik fakir de değildi bu genç. Sağlamdı ve çalışabilirdi de. Bunu çok merak ettiyse de sormaya utandı babasından. Ancak babası anlamıştı onun merak ettiğini. Sevgiyle baktı ona. - Merak mı ettin oğul? - Evet baba, mazur gör. Buyurdu ki: - Dinle oğul, önceki fakirler, kendileri için aldılar o paraları. Onun için onlara ihtiyaçları kadar verdik. Çocuk sordu hemen: - O genç ne için aldı baba? - O muhtaç değildi. Bizden aldığını fakirlere dağıtacaktı. Şimdi anladın mı? - Anladım babacığım. Helal lokma yiyin! Bir gün de, - Hocam, ibadet yapmanın kolay gelmesi için ne yapmalı? diye sordular bu zata. - Helal lokma yiyenin ibadet yapması kolaylaşır, buyurdu. - Ya haram yenirse? Buyurdu ki: - Haram yiyen harama meyleder. İbadet zor gelir onlara. ??? Bir genç de sordu bu zata. - Hocam, "Dünyadan sakınınız!" diye okuyoruz kitaplarda. Bu ne demek? Buyurdu ki: - Burada anlatılmak istenen, bildiğimiz bu dünya değil evladım. - Ya nedir hocam? - Burada sakınmamız gereken "Dünya"dan maksat, Allahü tealanın beğenmediği şeyler, yani "Haram ve mekruhlar"dır.