Dinimi öğrenmek istiyorum

Evliyanın büyüklerinden "Ebül Fadl Ahmedî" hazretleri zamanında bir genç islâmiyetten habersizdi. Köyünde çiftiyle çubuğuyla meşguldü gün boyu. Ancak bu halini beğenmiyor, üzülüyordu içten içe. Bir gece, yatmadan evvel, - "Yâ Rabbî! Burada cahil kaldım. Dinimi öğrenmek istiyorum. Bana yardım et!" diye dua edip yattı. Rüyasında "nur yüzlü bir zat" belirdi yanıbaşında. Mübarek, ona şefkatle bakıp sordu: - Sen dinini mi öğrenmek istiyorsun? Genç başını salladı. - Evet efendim. Kimden öğreneceğim? - Çok iyi edersin evladım. - İyi de kimden, nasıl öğreneceğim? - Ben sana öğretirim. - Sahi mi hocam? - Evet, niye olmasın. - Ama siz kimsiniz, nerdesiniz? - Adım, Ebül Fadl Ahmedî. falan köydeyim. Bana gel, sohbet ederiz. Sana herşeyi öğretirim. Genç uyandığında sevinç içindeydi. Zor etti sabahı. Gün ışıyınca tuttu o köyün yolunu. Adresi bulup girdi içeri. Karşıda "nur yüzlü bir zat" oturmaktaydı. Hemen tanıdı onu. Evet, rüyada gördüğü nurlu zattı bu. Koşup sarıldı ellerine. - Hocam, sizsiniz. - Evet yavrum, benim. Gencin içi içine sığmıyordu sevinçten. Büyük Veli sevgiyle baktı gence. - Hoş geldin oğlum. - Hoşbulduk hocam. - Ben de seni bekliyordum. Burada islâmiyeti öğrenir, sen de başkalarına öğretirsin. - İnşallah hocam. Yetişip alim oldu Ve derse başladılar. Genç, bu zatın sohbetiyle kısa zamanda yetişti ve "büyük bir âlim" olarak döndü köyüne. *** Bu zat, bir gün talebelerine buyurdu ki: - Birbirinizi çok sevin. İnsan birini sevdi mi, onda hata kusur görmez. Sevmeyince de, her şeyi göze batar. İyi hallerine bile kızar, öyle değil mi? - Evet hocam, dediler. - Mesela ben, sizde hiç kusur göremiyorum. - Neden? - Çünkü sizi seviyorum. Seven, sevdiğinde kusur görmez.