En büyük bayram!

Mısır'da yetişen velilerden Ebu Tahir Mahallî hazretleri, Allah korkusu ile çok ağlar, gözyaşları sel olur akardı geceleri. Gündüz ziyaretçiler geldiğinde, etrafı yaş bulup, abdest alırken su sıçrattığını sanırlardı. Kur'an-ı kerim okurken ağlardı bazan da. Bir cenaze görse, düşüp bayılırdı korkudan. *** Bir gün sevdikleriyle sohbet ediyordu ki; - Bu dünyada en büyük bayram nedir, biliyor musunuz? diye sordu onlara. - Bilmiyoruz, dediler. Buyurdu ki: - Günah işlemediğimiz gün, en büyük bayramımızdır. İmanla öldüğümüz gün - Başka hangi bayramlarımız var hocam? - İmanla öldüğümüz gün, bayramdır mesela. - Başka hocam? - Kabir suallerine doğru cevap verdiğimiz an. - Başka? - Sevap kefemiz ağır geldiğinde. - Başka? - Sırattan selametle geçip de Cennete girdiğimiz ve Allahü tealayı gördüğümüz anlar da en büyük ve hakiki bayramlarımızdır. *** Bir gün de talebelerine buyurdu ki: - Herkes bir şükrediyorsa, biz sonsuz şükretmeliyiz çocuklar. - Neden hocam? - Çünkü biz ehli sünnet âlimlerini tanıyıp onları sevdik. Onların kitaplarını okuyarak hakkı batıldan ayırır olduk. - Bunun için mi sonsuz şükretmeliyiz? - Yetmez mi? Dünyada bundan büyük bir nimet yoktur ve olamaz. *** "Biz çok şanslıyız" Bir gün de buyurdu ki: - Bir mümin, dünyanın bir ucunda bir ehli sünnet âliminin bulunduğunu işitse, dünyalık neyi varsa satıp yol parası yaparak, onun yanına gitmesi farz olur. - Ama bu çok zor hocam. - Evet ama kavuşulacak nimet de çok büyük. - Biz çok şanslıyız öyleyse. - Tabii, çünkü bedava kavuştuk, öyle değil mi? - Evet. Biz aramadan büyükler bizi buldu. - Onun için sonsuz şükürler olsun Rabbimize.