Önce sen sonra yine sen!

Evliyanın büyüklerinden Ebu Bekr Kettanî hazretleri'nin sevenlerinden biri, kalbini kırmıştı bu zatın. Af da dilemedi üstelik. Ancak o günden itibaren kaybetti her şeyini. Edindiği ilim, hikmet, feyz ve bereket, silinip gitti kalbinden. Aşk ve şevk kalmadı. Gayesiz, maksatsız, bomboş bir insan olup çıktı. Ama yine de anlamadı bu hale neden düştüğünü. Tâ ki bir rüya görene kadar. O rüyada, bir hazine önünde buldu kendisini. Her yan altın ve gümüşlerle doluydu. Üstelik kendisine aitti bütün bunlar. Ancak baskısız, sikkesiz ve damgasızdı. - "Bu altınlar geçmez" diye düşündü. "Götürüp damgalattırayım da, geçer akçe olsunlar". Bir darphane gördü Bu düşünce ile çıktı hazineden. O esnada bir "Darphane" gördü ilerde. Yürüdü oraya doğru. Fakat o da ne? Yaklaşınca, Kettani hazretlerinin "Dergâh"ı olduğunu gördü o binanın. Girdiğinde bu zatı gördü içerde. Elinde mühür, damgasız altınları damgalıyordu mübarek. Şaşkın ve hayretler içinde uyandı uykudan. Anlamıştı hatasını. Koştu hemen huzuruna. Özür dileyecekti kendisinden. Ancak o, iltifatla karşıladı kendisini. - Hoşgeldiniz kardeşim. Adam eziklik içindeydi. - Hoşbulduk efendim. - Söyleyin bakalım. Damgasız altın geçer mi piyasada? - Geçmez hocam. - İsterse bir hazine dolusu olsun, bir işe yararlar mı? - Yaramazlar elbet. "Damgalatmak lazım" - Geçer akçe olması için ne yapmak lazım? - Yetkili bir mercinin damgalaması lazım hocam. Adamcağız, Allah dostlarını üzerek bir yere varılamayacağını çok iyi anlamıştı. Ellerine yapışıp özür diledi. Ve o anda kavuştu kaybettiği derecelere. *** Bir gün de buyurdu ki: - İslâmda, "Ben" yoktur kardeşlerim. - Ya ne vardır hocam? - Önce "Sen" vardır. - Sonra? - Sonra yine "Sen" vardır. - Nasıl yani? - Yani kendimizi değil, hep karşımızdakini düşünecegiz. Sevgili Peygamberimiz, "Komsusu aç iken tok yatan, bizden değildir" buyuruyor.