Çölde tek başına!

Anadolu erenlerinden "Yaren Dede"nin talebesinden biri, hacca gitmek için katıldı bir kafileye. Ancak bir müddet sonra atı yoruldu ve çöküp kaldı. Diğerleri beklemeyip gittiler. Çölün ortasında kalakaldı yalnız başına. Kaldıramadı hayvanını. Sıkıldı, bunaldı. Sonunda çaresiz açtı ellerini, yalvardı: - Yâ Rabbî! Sevdiğin bir kulunu bana imdada gönder! Elini yüzüne sürerken, hocasını gördü yanıbaşında. Mübarek sordu: - Hayrola evladım, beni niçin çağırdın? Talebe büktü boynunu, - Kafileden geri kaldım hocam. - Neden? - Hayvanım yürümüyor. "Bu mu yürümüyor?" Mübarek, geldi yatan hayvanın yanına. - Bu mu yürümüyor? - Evet hocam. Bir türlü kaldıramadım. Yaren Dede, atın sırtını sıvazlayıp seslendi: - Haydi kalk artık! Hayvan fırlayıp kalktı. Canlandı, dirildi bir anda. Büyük veli döndü talebeye. - Haydi bin ve şu yöne doğru koştur atını! Sonra kayboldu gözden. Talebe o yöne doğru az gidince yetişti kafileye. *** Bu zat, bir gün sordu cemaatine: - Bir kimse Allaha itaat etmiyorsa, Onu sevmiş olur mu? - Olmaz tabii hocam. - İşte Resulullahı sevmek de böyledir. Onu seven, Onun dinine uyar. Ona benzemeye çalışır. - Hocasını sevmek de böyle midir? - Elbette. - Anladık hocam, babasını seven de babasının sözünü dinler. - Evet. Aynen öyle. Birinci vazifemiz Bir gün de sordular bu zata: - Hocam, Müslümanın birinci vazifesi nedir? - İtikadını düzeltmektir. - Neye göre düzeltecek hocam? - Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdiğine göre. Yoksa ahirette kurtulamaz. Sordular yine: - Müminin hakiki bayramı hangi gündür hocam? - Rabbinin huzuruna, yüz akıyla çıktığı gündür. - Bu, nasıl mümkün olur ki? - Büyüklerin vasıtasına binmekle. - Nasıl yani? - Allah adamlarını sevip onların kitaplarını okuyan kimse, onların vasıtasına binmiş olur.