"Günah ateştir!.."

Edremit evliyasından "Somuncu Dede"nin çok sevdiği bir kimse vardı ki, adamcağız hastalandı bir gün. Meğer "Ölüm hastalığı"ymış bu. O gece ağırlaştı iyice. Artık son nefeslerini veriyordu ki, güçlükle mırıldandı: - Bana onu çağırın! Yanındaki oğlu sordu: - Kimi çağıralım baba? - Somuncu Dede'yi. Son nefesimi onun yanında vermek istiyorum. Çocuk fırladı hemen. Vakit gece yarısıydı. Az sonra, ilerden kendisine doğru gelen bir karaltı gördü. Az daha yaklaşınca tanıyıp çok şaşırdı. Zira bu gelen, "Somuncu Dede" idi. Hem de hızlı adımlarla geliyordu. "Size geliyorum..." Sevinçle sordu: - Hocam, nereye böyle? - Size geliyorum. - Ne tesadüf, ben de sizi almaya geliyordum. - Baban mı çağırdı? - Evet hocam. - Haydi öyleyse, acele edelim de yetişelim vefat etmeden. Eve geldiler. Adamcağız bu büyük zatı görünce gülümsedi ve "Kelime-i şehadet"i söyleyip, ruhunu teslim etti. *** Bir gün sordular bu zata: - Hocam, bir kimsenin ihlaslı olduğu nasıl anlaşılır? - İbadetiyle. - Nasıl yani? - İnsanın ihlası ne kadarsa, o kadar ibadet eder. Ne kadar ibadet ederse, o kadar ihlaslıdır. - Kıymetli insan kimdir hocam? - Rabbimizin kıymet verdiğine kıymet verendir. - Ya kıymetsiz insan? - Kulların kıymet verdiğine kıymet verendir. "Ya tövbe ederse?" Bir gün de; - Hocam, "Günah ateştir" deniyor, bu ne demek? diye sordular. Buyurdu ki: - Bir günaha tövbe edilmezse, o günah, Cehennemde onu yakar demektir. - Öyle mi? - Evet. Mesela elini harama uzatan kimse, ateşe uzatmış demektir. - Yaa! - Ayağıyla harama giden, ateşe basar. Haram yiyen, ateşi yer. - Harama bakan da ateşe bakar, öyle mi hocam? - Aynen öyle. Ateş de onu yakar. - Ya tövbe ederse? - O zaman hiç günah işlememiş gibi olur.