"Onun bizden ne farkı var?"

Nişabur'da yetişen velilerden Ebu Cafer bin Sinan hazretleri, bir gün, bazı talebeleriyle kıra gezintiye çıkmıştı. Ancak talebe arasında yeni gelen bir genç vardı ki, nedense büyüklüğüne inanmıyordu bu zatın. Kendi kendine; - "O da insan, biz de" diyordu. "Onun bizden ne farkı var ki?" O böyle düşünürken, bir kurdun, dağ tarafından koşarak o tarafa doğru geldiği görüldü. Talebeler korkuya kapıldılar. Ancak mübarek, rahatlattı onları: - Korkmayın çocuklar, bir şey yapmaz! Kurt, doğruca bu zatın önüne geldi ve iki ön ayağını havaya kaldırıp, iki arka ayağı üzerine oturdu. Hani lisanı haliyle; - "Sen, Allah'ın sevgili kulusun, ben inandım" demek istiyordu sanki. Hatasını anlamışt!.. Mübarek, o gence dönüp, - Heyhaat! Dağlardaki hayvanlar inandı da, bazıları hâlâ inanmıyor, buyurdu. Genç anlamıştı hatasını. Özür dileyip, en halis talebesi oldu bu Hak dostunun... *** Bir gün, bazı sevdikleri bu zata gelip; - Hocam, Allahü tealanın bir kulu sevmediği nasıl anlaşılır? diye sordular. Cevabında, - O kimsenin mâlâyani işlerle uğraşmasından anlaşılır, buyurdu. - Yani lüzumsuz ve faydasız şeylerle mi uğraşır o kimse? - Evet, buyurdu. İnsanlara bakın. Eğer faydalı şeyler yapıyor, Allah'ın kullarını sevindiriyorsa, iyi insandır. Allah onu sever. - Boş işlerle uğraşıyorsa? - Kötü insandır. Cenab-ı Hak sevmez böylelerini. Kabir azabı haktır! Bir gün de "Kabir azabı"ndan bahsediyordu ki; - Kabir azabı haktır. Evliyanın şefaatiyle kaldırılmaz, buyurdu. - Bu azap kimlere yapılır? diye sordular. Buyurdu ki: - En çok üzerine idrar sıçratanlara olur. - Başka hocam? - Bir de insanlar arasında söz taşıyanlara yapılır ve en fazla bir hafta sürer. *** Bir gün de, "Mal biriktirmek"ten sordular bu zata. Buyurdu ki: - Kardeşlerim, mal, ömrün rahatı içindir. Yoksa ömür, mal biriktirmek için değildir.