Son nefes korkusu!..

Tabiinin büyüklerinden "Atâ bin Ebu Rebah" hazretleri, bir günkü sohbetinde; - "Allah için dökülen gözyaşları, günahları temizler", buyurdu. Dinleyenler; - Efendim, eski büyükler de çok ağlarmış öyle mi? dediler. - "Evet", buyurdu. "Bu, bütün velîlerin ortak özelliğidir zaten. İmam-ı âzam hazretlerinin de çok ağladığı meşhurdur. - İmam-ı Azam mı dediniz? - Evet. Onun ağlamasından komşuları müteessir olurlardı hatta. Gecenin belli bir saatinden sonra, "İşte İmam yine başladı ağlamaya" derlerdi. - Neden ağlardı ki efendim? - Son nefes korkusundan. Söğüt yaprağı gibi... İmam-ı Rabbani hazretleri de Mektubat kitabında, "İmanımın gitmesinden söğüt yaprağı gibi titriyorum" buyuruyor. *** Bu zat, devlet adamlarından kaçar, zenginlerle görüşmezdi. Zamanın sultanı, bir gün bir torbaya "Altın" doldurup bir adamıyla gönderdi bu büyük veliye. Sultanın adamı gelip çaldı kapısını. Açtığında, o keseyi uzatıp; - Efendim, bunu size gönderdiler, lütfen kabul buyurun, dedi. Mübarek; -"Hayır, kabul edemem", buyurdu. - Neden? deyince; - "Çünkü bu altınlardan sultanın kokusu geliyor" buyurdu. "Alamam". Adam, mecburen itiraf etti: - Evet efendim, bunu sultan gönderdi size. Ne olur kabul edin. Biz garip kimseleriz Buyurdu ki: - Kardeşim, biz garip kimseleriz. Dünya adamlarıyla işimiz olmaz bizim. *** Bir gün de; - "Efendim, günahımız çok. Yarın ahirette hâlimiz ne olacak?" diye sordular bu zata. - Merak etmeyin, buyurdu. - Neden? dediler. - Çünkü bu gemi selametle sahile çıkarsa, yalnız kaptanını değil, gemide kim varsa hepsini çıkarır, buyurdu. Siz bu gemiden düşmemeye bakın. - Biz hangi gemideyiz ki efendim? - "Ehl-i sünnet gemisi"ndeyiz. İmam-ı azam hazretlerinin gemisindeyiz yani. Buna, "Kurtuluş gemisi" diyor âlimlerimiz.