Malının artmasını isteyen dağıtsın!

Bağdat evliyasından "Ebu Haşim-i Sofî" hazretlerine, bir gün sevdiklerinden biri gelip; - Efendim, ben malımın artmasını istiyorum. Ne yapayım? diye sordu. Cevabında; - "Öyleyse malını dağıt" buyurdu. Adam anlayamadı cevaptaki inceliği. - "Efendim, yanlış anladınız galiba" dedi. "Ben malımın artmasını istiyorum, azalmasını değil". Mübarek gülümsedi. - Yanlış anlamadım kardeşim. Sen malının artmasını istemiyor musun? - Evet, hem de çok istiyorum. - İyi ya, artmasını istiyorsan dağıt malını. Yediğinden ve giydiğinden muhtaçlara ver. Sevindir garipleri. "Verirsem azalmaz mı?" - Verirsem azalmaz mı efendim? - Hayır kardeşim, bilakis artar. - Nasıl artar hocam? - Bak kardeşim. Sen verirsen, Allah sana daha çok verir. Vermezsen, vermez. Bu iş böyledir. *** Bir günkü sohbetinde de; - "Kardeşlerim, bizler aciz kullarız" buyurdu. "Kendimize ait hiçbir şeyimiz yoktur". Dinleyenler; - Nasıl yani? dediler. Buyurdu ki: - Öyle insan var ki, akşam sağlam yatıyor. Sabah bir de kalkıyor ki felç olmuş, öyle değil mi? - Evet efendim. Yahut deli olmuş - Yahut aklı gitmiş, olamaz mı? Yahut da ölmüş. Kim mani olabilir? Bunun misallerini hepimiz görüyoruz. Kalbimiz çalışıyor, durdurmaya gücümüz yetiyor mu? - Yetmiyor tabii efendim. - Pekii duracak olsa, çalıştırabiliyor muyuz? - Hayır. - Diğer iç organlarımız da öyle değil mi? Yani bizim, kendi vücudumuza bile hükmümüz geçmiyor. Dış şartlara hiç geçer mi? Nitekim bir zelzele olacak olsa, kim mani olabilir? - Hiç kimse. - O halde biz neyiz? "Hiç". İnsan "Hiç"tir kardeşlerim. İnsanın tek sermayesi var. O da "Aciz" olmasıdır.