Ümmetini hesaba getir!

Anadolu'da yetişen büyük âlimlerden "Ahmet Mekkî Efendi" hazretlerine, bir gün bazı gençler gelip; - Efendim, bize Peygamber Efendimizden bahseder misiniz, diye ricada bulundular. Onlara şunu anlattı: Kıyamet gününde, Peygamber Efendimiz ümmetinin önünde dururken Hak teâlâ hazretleri; - Ey Habîbim! Ümmetini hesaba getir! diye emreder. Efendimiz, ümmetinin âlimlerini, salihlerini, şehid ve velilerini ileri sürer. Hak teala; - Ey Habîbim! Ümmetin bu kadar mı? diye sorar. Sen itaat edenleri getirdin, asiler hani? Âlimleri getirdin, zâlimler hani? Bunlar, namaz kılanlar, kılmayanlar hani? Efendimiz büker boynunu. - Yâ Rabbî! Buyurduğun gibidir. Lâkin onlar, halisane olarak sana îman ettiler. Asla puta tapmayıp sana şirk koşmadılar. Hiç küfre bulaşmadılar. Onların günahlarını bu halis îmanlarına bağışla. Rabbimiz buyurur ki: - Ey sevgili Habîbim! Senin ümmetinin hepsine şefkatim pek çoktur benim. Ben onları sevmiş, kendime muhatab eylemişim. Onları hesaba çekmem bundandır. Onlarla söyleşmeyi seviyor, bu sebeple hesaba çağırıyorum. Böyle olmasaydı, hiç hesapsız Cennete koyardım hepsini. Veren, aziz olur Bir gün de; - Mümin, her türlü ihtiyacını Rabbine arz etmelidir, buyurdu. Çünkü ihtiyacını Allahü tealaya arz etmek, Ondan istemek, iftihar, kullardan istemek ise yüz karasıdır. Mümin, almayı değil, vermeyi düşünür. Vermekten zevk alır. Dînimiz, vermek dînidir. Ve ilave etti: - Veren aziz olur, alansa zelil. Şöyle devam etti: - Peygamber Efendimiz; "Hastalarınızı sadaka vererek tedavi ediniz" buyuruyor. İnsanın îmanı kemale erdikçe, vermesi çoğalır. Verecek bir şeyi yoksa bile, hiç olmazsa tebessüm eder, güler yüz gösterir. Kimsenin kalbini kırmaz. Kul hakkından korkar. Ağzından çıkana dikkat eder. Günaha girerim diye titrer adeta. ------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com