Ümmetine çok merhametliydi

Mısır'da yetişen büyük velilerden "Zünnûn-i Mısrî" hazretleri, bir günkü sohbetinde Peygamber Efendimizden bahsederken; - O, ümmetine karşı çok merhametli olup, onları bir an unutmazdı, buyurdu. Nitekim doğar doğmaz; "Ümmetî!.. Ümmetî!.." demişti. Sonra şunu anlattı: -Vaktiyle zengin bir adam mükellef bir sofra donatıp, gayet fakir bir "âlim zât"ı evine davet etti. Âlim gelip oturdu sofraya. Ama bir türlü eli yemeğe gitmiyordu. Ev sahibi üzülüp sordu: - Efendim, niçin yemezsiniz?Hepsi helaldir bu yemeklerin. Âlim başını salladı. - Biliyorum, helaldir tabii. - Peki ama neden yemiyorsunuz? - Eee.. şeyy... evde birkaç yetimlerim var da. Onlar, aç susuz beklerken elim varmıyor yemeye. Adam bunu duyunca hemen bir tepsiye her yemekten koydurup gönderdi o yetimlere. O zaman âlimin yüzü güldü ve başladı yemeye. Bu menkıbeyi anlatıp, buyurdu ki: - İşte bunun gibi yarın kıyamet gününde, Hak teâlâ, "Sevgili Habîbi"ni Cennete davet eder. Ama Efendimiz girmezler Cennete. Daha doğrusu giremezler. - Neden girmezler efendim? - Kalbi rahat değildir çünkü. Günahkâr ümmetini düşünür ve; "Yâ İlâhî! Beni ümmetimden ayırma!"der. "Ya beni onlar ile Cehenneme gönder, yahut onları da benimle Cennete ilet!" Hak teâlâ; - Ey habîbim! buyurur,Cenneti senin için halk eyledim. Haydi, ümmetini al da birlikte Cennete girin! Mümini sevindirene... Bir gün de; - "Bir mümin, bir müminin yüzüne muhabbetle bakarsa, cenab-ı Hak onu affeder" buyurdu. "Bir Müslüman, bir Müslümanı sevindirirse, Allahü teala, on nafile hac ve umre sevabı verir o kimseye. Yani Allahü teala, kulları çok kazansın, ahirette çok kârlı çıksın diye böyle bahaneler yaratıyor..." Ve ekledi: - Peygamber Efendimiz; "Yaşlıya hürmeti, küçüklere şefkati olmayan bizden değildir" buyuruyor. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com