"Hepimiz helak olurduk!.."

Hindistan evliyâsından "Kutbüddin Bahtiyar Kâkî" hazretleri, bir gün bâzı gençlere, Efendimizle ilgili olarak; - Sevgili Peygamberimiz fakirliği severdi, buyurdu. Nitekim doyuncaya kadar yediği görülmemiştir. Bâzan ekmeğine sirkeyi katık edip yer, çoğu zaman da katıksız yerdi. - Neden efendim? dediler. - Çünkü katık bulamazdı. Evinde iki üç ay hiç yemek pişmediği olurdu. Vefat ettiğinde, zırhı bir Yahudide çıkmıştı. - Niçin hocam? - Çünkü zırhını, "az bir arpa" karşılığında rehin vermişti o Yahudiye. Şöyle devam etti: Server-i âlem Efendimiz çok da merhametli olup, kendisini öldürmek isteyenleri bile affeder, hatta hayır dua ederdi onlar için. - Öldürmek isteyenlere mi efendim? - Evet. Nitekim bir gün hazret-i Ömer huzuruna gelerek; "Anam babam yoluna feda olsun yâ Resulallah, dedi. Ne kadar merhametlisin. Kavmine beddua etseydin hepimiz helak olurduk. Nübüvvetini inkâr ettiler, seni Mekke'den çıkardılar. Üzerine saldırıp dişini kırdılar da yine bir bedduada bulunmadın. Hattâ hayır dua ettin onlar için. Ben âdil olmazsam... Yine bir harpten dönüldüğünde Efendimiz ganîmet mallarını dağıtıyordu gazilere. O sırada cahil bir köylü gelip, lâubali bir tavırla yaklaştı ve emreder gibi; - Ganîmet taksiminde adaletli ol! diye seslendi Efendimize. - Peygamberimiz ne yaptı hocam? - Üzüldü, ama kızmadı yine. Yumuşaklıkla cevap verip; - Ben adil olmazsam kim adil olur? buyurdu. Ben Peygamber olarak adalet yapmakla mükellefim. Aksi takdirde dünya ve âhiretim yıkılır. Âfiyetle yiyiniz! Yine Hayber'in fethinden dönerken bir Yahudi kadını, "bir eti zehirleyip" kızarttıktan sonra Efendimize getirdi ve; - Bu eti sizin için kızarttım. Afiyetle yiyiniz, dedi. Ancak Peygamberimiz, nübüvvet nuruyla hakikati anlayıp yemedi o eti. Eshâbına da yedirmedi. Kadın, ete zehir kattığını itiraf ettiği halde yine cezalandırmadı onu. O da, bu görülmemiş merhamet karşısında "Şehâdet"i söyleyip îmanla şereflendi. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com