"Şu adamı susturun!"

"Mevlânâ Seyyid İbrâhim Efendi" Allah adamlarındandır. Sülalesi, hazret-i Hüseyin'e dayanır. Seyyiddir yâni. O devirde daralan ona varır. Onun iki çift sözüyle ferahlanır. Ama kötüler de eksik değildir o devirde. Sevenleri olduğu gibi sevmeyenleri de vardır. Nitekim biri vardır ki bu zata dil uzatır. Gıybetini yapar. Allah'tan da korkmaz. Ama mübarek aldırmaz. Cevap bile vermez hatta. Bir gün sevenleri gelirler bu zata; - Efendim şu adamı susturun, derler. Ama o; - Hayır, buyurur. Eden kendine eder. - Efendim izin verin, biz söyleyelim, diye sızlanırlar. - Hayır, buyurur yine. Bırakın söylesin. Her kaptan içindeki dışarı sızar. İyi de, o kimse edebsiz ve ahlaksızdır. Meydanı boş bulunca iyice azıtır. Yaptığı hakaretler günden güne artar. Nihayet bir gün... Hakâretinde gider çok ileriye. Gelip haber verirler bu büyük velîye. O zamana kadar sabreden İbrahim Efendi bu defa çok üzülür. Kalbi incinir derinden. Ve gadaba gelir birden. Döner sevdiklerine; - Onun dili, bir daha döner mi? buyurur. O hakâretlerine devam edebilir mi? Eyvah, ok yaydan çıkmıştır. Allah dostu kırılmıştır. İşte ne olursa o anda olur. Adamın dili tutulur. Hem de o anda. Yâni böyle buyurduğu zamanda. Bir kelime konuşamaz olur. Eee ne demişler: "Evliya, açıkta duran kılıç gibidir. Onlara sataşanlar, o kılıca boyunlarını vurur". Onu bu halde görenler; - Bir velîyi incitenin hali böyle olur, derler. Gönlü kırık velînin bir cümlesi, ne hâle soktu adamı. Ve dua ederler: - Yâ Rabbî "Evliyâ" kullarını üzmekten bizi koru, derler. Evet veliler, Allahın dostudur. Onların hürmetine yağdırılır yağmur, kar. Onların kalplerinden kalplere feyiz akar. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com