Büyükleri tanımak

"Ahmet Sait Fârûkî", evliyâ bir zât idi. Her hâli, insanlara, birer nasîhat idi. O bir gün buyurdu ki: (Gidilirken bir yere, İhtiyaç duyulursa nasıl ki bir rehbere, Allah'a kavuşturan bu din yolunda da hem, Yolu bilen bir "Rehber" lâzımdır, hem de elzem. Bu din, Sorup öğrenmek ve iş yapmak dînidir. İnsan yalnız kalırsa, bu, çok tehlikelidir. İnsana dost lâzımdır, olsa da bir tek kişi. Yoksa, "Kitap okumak" olmalı onun işi. Kendi aklına göre giderse eğer insan, Arkadaşı "Şeytân"dır ve sonu olur hüsrân.) Bir gün de buyurdu ki: (Hak teâlâ, insanda, "İki korku"yu birden, cem etmez bir arada. Yâni kim, bu dünyâda korkar ise Allah'tan, Korkmaz o âhirette Cehennemden, azâbtan. Dünyâda korkmayan da, çok korkar âhirette. Zîrâ o kimse için azâb vardır elbette. "Korkma"nın menşeinde, vardır gizli "Muhabbet". İnsan, çok sevdiğinden çekinir, korkar elbet. "Allah korkusu"nun da temelinde bu vardır. Bu sevgi çoğaldıkça, korku dahî çoğalır. Bu korku, bildiğimiz korkulardan değildir. Yâni O'nu üzerim, incitirim diyedir.) Yine O buyurdu ki evinde bir sohbette: (Eğer niyet hayırsa, hayırdır âkıbet de. Hak teâlâ bir kula, eder ise muhabbet, Sevdiği bir kulunu, tanıtır ona elbet. Gösterir demiyorum, "Tanıtır", çok sevdirir. "Görmek" ile "Tanımak", zîrâ ayrı şeylerdir. Her kime tanıtırsa Allah böyle birini, Ona vermiş demektir her türlü nîmetini. Nasıl Resûlullah'ı çok sevdi sahâbîler, Verdi Allah onlara, çok ulvî dereceler. Çok yüksek olsa bile, başı bir evliyânın, Ayağı altındadır sahâbe-i kirâmın. Onları tanımakla, tanımayıp sevmemek, Arasında çok büyük fark vardır, bilmek gerek. "Gözü açık" olanla, "Âmâ olan" gibidir. Onları tanıyan ve seven çok tâlihlidir.) > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com