"Eyvah" denecek, ama...

"Seyyid Muhammed Sâlih", büyük âlim, evliyâ. Çok fâideli oldu ilmiyle insanlara. Bir gün, sevdiklerine buyurdu ki: (Bu hayat, "Hayâl"den ibârettir, değil gerçek, hakîkat. Şimdiden kendinizi, "Ölüm ve sonrası"na, Hazırlayın ki zîrâ, bu, çabuk erer sona. Âhiret hayâtının ebedî olduğunu, Kıyâmette, işlerden hesap sorulduğunu, İnsan iyi anlasa, mesele kalmaz, fakat, Anlamadan ölürse, pişmân olur o heyhât! Ölüp kabre girince, der: (Eyvâh, ben ne yaptım? Niçin bu hakîkati, dünyâda anlamadım?) Bilmeden bu iş olmaz, bu din, "Bilmek" dînidir. Dîni öğrenmek ise, "Amel etmek" içindir. Amel de, "Allah için" yapılır ihlâs ile. Kullar beğensin diye yapılırsa, nâfile. Evlenmek, bir iş kurmak, yiyip içmek ve namâz, Allah için olmazsa, hiçbir işe yaramaz.) Biri suâl etti ki: (Efendim, yiyip içmek, Allah için olmalı dediniz, bu ne demek?) Cevâben buyurdu ki: (İnsan, yemek yiyince, Vücûduna enerji, kuvvet gelir hemence. İki yerde kullanır bu kuvveti insan da. Ya "Tâat"te kullanır, veyâhut da "İsyân"da. İbâdette harcarsa iş bu enerjisini, Âhirette, azâbtan kurtarır kendisini. Yok eğer kuvvetini, hep nefsinin peşinde, Harcarsa, azâb çeker Cehennem ateşinde. Meselâ "Oruç tutmak", çok büyük bir ibâdet. "Allah için" olursa, kazanır değer, kıymet. Ve lâkin zayıflamak ve rejim yapmak için, Olursa, hiç sevap ve ecri olmaz o işin. Ve yine bunun gibi, hacca giden bir kişi, Sâdece "Allah için" yapmalıdır bu işi. "Filân kes, yirmi defâ hacca gitti" desinler, Niyetiyle giderse, verilmez hiçbir değer. Mahşer günü, Mîzân'da, tartılınca ameller, "Hâlis ibâdetler"den, ayrılır ötekiler. Ve denir ki: (Ey kulum, sen şu şu işlerini, Kim için yaptın ise, ondan iste ecrini.) ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com