Pasaport için üç ay sıra

Pasaport için 150.000 kişi sırada bekliyormuş. Stoklar azalmış. Yenisi bastırılamamış. Neden bastırılamadığı, sıkıntının sebebinin ne olduğu aşağıdaki haberde anlatılıyor. Ama bir devlet veya bir ülke nasıl pasaport sıkıntısı çeker, böyle bir problemi 24 saat içinde nasıl çözemez, böyle bir sıkıntıyı çözmek için neden maliyet hesabı yapar, bu sıkıntıya sebeb olanlar kimlerse onları neden iki saat içinde kapı önüne koymaz? Bu sıkıntı neden öngörülemedi sorularının cevabı bu haberde yok. Haberi iki defa okuyun. "Darphane ve Damga Matbaası Genel Müdürlüğü'nün çipli pasaportlar için aralık ayında yaptığı ihaleyi, 10 yıl süre ile 5 milyon adet çipli pasaport üretimi işi karşılığında 7.7 milyon Euroluk teklifle Gemalto kazanmıştı. Ancak Kamu İhale Kurumu, ilk sıradaki Gemalto ile ikinci sıradaki Arjo Wiggins'in teklif ettiği işletim sisteminin güvenlik zafiyeti taşıdığı, dolayısıyla teknik şartnamedeki talepleri yerine getirmediği sonucuna vardı ve teklifleri değerlendirme dışı bıraktı. Üçüncü sırada bulunan Malezyalı firma da baskıya geçebilmek için Fransız şirketlerin itirazlarının karara bağlanmasını beklemeye başladı. Ancak bu süreçte, eldeki çipli pasaportların dağıtılmasına devam edildi ve stoklar tükenmeye başladı. Vatandaşların pasaport için bekleme süreleri de iki aya yaklaştı. Halihazırda yaklaşık 150 bin kişinin pasaport için sırada beklediği belirtiliyor." Stoklar sınırlı, talep fazla olunca emniyet şöyle bir çözüm bulmuş: Durumu acil olanlar acil formu doldursun, yurt dışına çıkış biletinin aslını ibraz etsin öncelik verelim. Yoksa üç ay beklesin. Sabretsinler yeni pasaportlarımız eylül ayında basılacak.. Eylül sonunda gelecek.. Ekimde dağıtmaya başlayacağız. Bu açıklama ve gerekçe insanlara çok makul geliyor olmalı ki şaşıran kimseye rastlamadım. Oysa ben bu haberi duyduğum anda yahu daha pasaport bastıramıyoruz, öbür işleri nasıl yapacağız, diye düşündüm. Aklım almadı doğrusu. Böyle bir işte maliyet hesabı mı yapılır.. Teklif veren oydu, buydu, sıradaki kimdi hesabı mı yapılır.. İhmal ve lakaytlık dışında bir önemli sebeb daha var. Bu işi çözmekle mükellef olanlar bu dertten azade olduğu için işin önemini kavrayamamış olabilirler. Belki ihtiyaç olduğunu bile düşünmüyorlardır. Keyfe keder bir talep olarak görüyorlarsa rahatsızlık duymazlar.