Müslüman, emri altında bulunanlardan mesuldür
27 Mart 2013 01:00
Çocuk, ana baba elinde bir emanettir. Çocukların temiz kalpleri kıymetli bir cevher olup, mum gibi, her şekli alabilir. Küçük iken, hiçbir şekle girmemiştir. Temiz bir toprak gibidir. Temiz toprağa hangi tohum ekilirse, onun mahsulü alınır. Onun için "Ağaç yaşken eğilir" demişlerdir. Bunun gibi çocuk da neye meylettirilirse, oraya yönelir. Eğer hayrı âdet eder, öğrenirse hayır üzerine büyür. Çocuklara iman, Kur'an ve Allahü teâlânın emirleri öğretilir ve yapmaya alıştırılırsa, din ve dünya saadetine ererler. Bu saadete ana-baba ve hocaları da ortak olur. Eğer bunlar öğretilmez ve alıştırılmaz ise, bedbaht olurlar...
Müslüman, emri altında bulunanlardan mesuldür. Kur'an-ı kerimde mealen buyuruluyor ki: (Kendinizi ve aile efradınızı Cehennem ateşinden koruyun!) [Tahrim 6]
Hadis-i şerifte de şöyle buyuruldu:
(Çok Müslüman evladı, babaları yüzünden Veyl ismindeki Cehenneme gidecektir. Çünkü bunların babaları, yalnız para kazanmak ve keyf sürmek hırsına düşüp ve yalnız dünya işleri arkasında koşup, evlatlarına Müslümanlığı ve Kur'an-ı kerimi öğretmediler. Ben böyle babalardan uzağım. Onlar da benden uzaktır. Çocuklarına dinlerini öğretmeyenler Cehenneme gidecektir.) [S.Ebediyye]
ORTA YOLU BULMALIDIR!..
Her şeyde olduğu gibi, çocuk yetiştirmede de orta yolu bulmalıdır... Bunun için Pedagoji [çocuk terbiyesi] dinimizde çok kıymetli bir ilimdir...
*Çocuğu daha küçükken namaza alıştırmalıdır. Büyüyünce namaz kılması zor gelebilir...
*Ne zaman çocukta iyi bir hareket görülürse, onu takdir etmeli, mükafatlandırmalıdır! İnsanların yanında bazen onu övmelidir. Bir kabahat işler veya kötü bir söz söylerse birkaç defa görmezden gelmeli, (onu yapma) dememeli, azarlamamalıdır. Yapılan iş, dine aykırı ise işin zararı, fenalığı ve neticesi anlatılarak, o kötü işe mani olmalıdır.
*Her gün bir müddet oynamasına izin vermelidir ki, çocuk sıkılmasın. Sıkılmak ve üzülmekten kötü huy hasıl olur ve kalbi körleşir...
*Çocuğa her istediğini almak ve lüks içinde yaşatmak uygun değildir. Büyüyünce de her istediğini ele geçirmeye çalışır; fakat bunda muvaffak olamayınca sükûtu hayale uğrar, isyankâr olur...
*Başkasının malını çalmayı, haram yemeyi, yalan söylemeyi gözünde çirkin gösterecek şekilde anlatmalıdır! Böyle yetiştirip büluğa erince, bu edeplerin inceliklerini ona söylemelidir...
Çocuklarını İslâm terbiyesi üzerine yetiştirmeyenler, dünya ve âhiret felâketine mâruz kalacaklardır... Bilhassa helâle ve harama dikkat etmeliyiz. Kendimiz helâl yediğimiz gibi çocuklarımıza da helâl yedirmeliyiz...
Şiş!..
Şeyh Ebü'l Vefa hazretlerinin bir oğlu vardı. Bu çocuk, eline bir şiş alır, evlere su taşıyan sakaların kırbalarını delerdi. Böyle bir mübarek zatın çocuğu bu kötü hareketini uzun zaman devam ettirdiği halde, sucular Şeyh Efendinin hatırına çocuğa bir şey demedikleri gibi, gelip durumu ona bile anlatmaya cesaret edemezlerdi...
Sakalardan biri artık dayanamayıp durumu çocuğun babasına açmaya karar verdi. Dergaha gelerek şunları söyledi:
-Şeyh Efendi! Ne zamandan beri sizin çocuk bizim kırbalarımızı eline aldığı bir şiş ile delmekte ve akan suları ağzını dayayıp içmektedir. Biz bu zamana kadar bir şey söylemedik ama, bu hâl artık dayanılmaz oldu!..
Bu durumu öğrenen Ebü'l Vefa hazretleri, çok üzüldü. Ne kadar kırbası delinen sucu varsa hepsinin zararlarını ödedi ve gönüllerini aldı. Evine gelir gelmez hemen hanımına sordu:
-Hanım, iyi düşün çocuğa hamile iken veya emzikli iken haram bir şey yedin mi?
Kadıncağız düşündü, düşündü... Sonunda şu hadiseyi hatırladı ve;
-Bu çocuğa hamile iken bir gün komşunun bahçesindeki narlardan canım çekti ve birisini şiş ile delerek emdim, dedi. Ebü'l Vefa hazretleri:
-Şimdi mesele anlaşıldı, diyerek gidip hemen komşusuyla helalleşti...
Bu mesele hallolduktan sonra, hakikaten çocuk, değil elindeki iğne ile sucuların kırbasını delmek, dönüp onlara bakmadı bile...