Yücel Koç

Önceki yazımda Özgür Özel CHP’sinin 31 Mart seçimlerine yine DEM ittifakıyla girdiğini, öncesinde Suriye ve Irak tezkeresine de yine ‘Hayır’ dediklerini hatırlatıp “Bir gün CHP’nin Batılı efendilerinin kodlarıyla değil, yerli ve millî duruşla ülkesinin, devletinin ve milletinin yanında yer aldığını görürsem, o zaman bunu da övgüyle yazarım, alkışlarım. Lakin o tür güzellemeler yapmak için henüz ortada bir şey yok, ‘birinci parti’ olma sorumluluğunun nereye yöneleceğini bekleyip göreceğiz” demiştim.

Günlerdir Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın, CHP lideri Özgür Özel’i kabulüyle başlayıp, MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli ziyaretiyle süregelen ‘siyasette yumuşama’ sürecini tartışıyoruz.

İlk defa tartışmıyoruz.

En üzüldüğüm hadiselerin başında gelir...

Son dönemde yaşadığımız -birçok sebebe dayalı- ekonomik tökezlemeyi bir kenara koyarsak eğer, -ki o da aşılacak inşallah…

20 milyar dolarlık ticaret hacmine sahip olacak bir proje...

31 Mart sonuçlarında en önemli sebep her ne kadar ekonomik meseleler olsa da, AK Parti teşkilatı bir nebze eleştirilerin hedefinde.

Yargı bu işe ne der, orasını bilmem ama…

Günlerdir herkes AK Parti’ye, hatta Sayın Cumhurbaşkanı’mıza akıl veriyor; şunu şöyle yap, bunu böyle yap…

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, bu ülkenin umudu… Hâlâ öyle. Ama seçmenin AK Parti ile arası epeydir limoni… Bugün partiyle ilgili tartışmaya açılan her başlık, aslında eski mevzu.

CHP’nin büyük fırsat yakaladığı, ancak her zamanki beceriksizliğiyle eline yüzüne bulaştırdığı beş yıllık dönemin sonuna geldik.

Para sayma görüntülerini ilk izlediğimde ne yalan söyleyeyim, mesafeli durdum.

Moskova’da siviller için önceki günün akşamına kadar romantizm öncelikliydi…

Zenginlik mi istiyorsunuz?

● Kendimi bazen şöyle teskin ediyorum; Genel seçim, yani büyük badire 10 ay önce geçti. Burada çökerse Türkiye değil, şehirler çökecek. Şehrin çilesini çekenler buna razıysa sen de sal gitsin. Elle gelen düğün bayram.

“Hayatta her şeyi elde ettim. Uçaklara bindim… Arabalara bindim… En güzel kızlarla gezdim… Mutlu olamayacaksınız!

Ekrem İmamoğlu, hem sıradan, hem de gerçekçiliğin sıcaklığından uzak bir ‘tasarım’ görünümü veren, hiç de alışık olmadığımız bir figür olarak girdi siyasi hayatımıza…

“Durduk yere bu saçma fikir nereden çıktı?” diye düşünüyorsunuz değil mi!...

Dün, FETÖ’nün palazlandırıldığı, buna karşın muhafazakâr, mütedeyyin kesimin üzerine alçakça namluların çevrildiği 28 Şubat postmodern darbesinin 27. yıl dönümüydü…

Silahlı Türk insansız hava araçlarını dünya alkışladı, onlar karalamaya çalıştı.