Yetenekli Kalemler

Lise yıllarında herkesin birlikte takıldığı, yediğinin içtiğinin ayrı gitmediği bir arkadaşı vardır. Ben de öyleydim aynı sınıfta okurduk ama o “sayısalcı” ben “eşit ağırlıkçı” olduğum için bazen sınıflar değişirdi. Ama yine de ben teneffüste onun yanına giderdim. Yine bir gün teneffüs zamanı yanına gitmiştim. Bana dedi ki:

Kendisiyle problemi olan insan, hep başkalarıyla problem yani sorun yaşar. Kendisiyle barışık olmayan insan, başkalarıyla hep bir kavga hâlinde olur. Ama ne enteresandır ki genel olarak kendisinden memnun olmayan insan, bir başkasının mutsuzluğu ile mutsuz olmaz, aksine gizliden gizliye içten içe onun mutsuzluğundan mutlu olur. Çünkü bu nankör nefis ve bencillik sayesinde kendinde göremediği hiçbir güzelliği bir başkasında görmeye tahammül edemez.  

Eskiden kendi kendine konuşanlara deli derlerdi. Şimdi özellikle gençlik bluetooth (bulutut) kulaklıkla konuşuyor gıptayla bakılıyor...

Hayatın bazı anlarında iletişim hâlinde olduğunuz insanlarla çok basit konularda ufak şeyler için zaman zaman tartışmaya girersiniz.

Mahallemizde, geçtiğimiz günlerde (28 Nisan 2024 Pazar) bir hayır düzenlendi. 20 yılı aşkın bir süredir devam eden bu hayır artık geleneksel hâl aldı. Ecdadımız fethettikleri yerlerde cami, hastane, medrese, kervansaray, han, hamam, çeşme gibi müesseseler yapmış, okuyan talebeler, yolcular, muhtaç ve fakir kimselerin her türlü ihtiyaçlarını karşılamışlardır.

Çok mu gülüyoruz ya da çok mu ağlıyoruz? Sinirlenince yıkıp döküyor muyuz veya çok mu boş veriyoruz? Çok... Her duygumuz çok oluyor. Aşırılık, günümüz hastalığı. Fazla yemek, fazla konuşmak, fazla uyumak, duygularımızı fazla yaşamak. Kendimi bazen çok gülerken buluyorum bazen de çok ağlarken. Sebepler ise hep küçük ve dünyalık şeyler. Duyguların bile kıymeti kalmadı. O kadar çok ağlıyoruz ki gözyaşının değeri kalmadı ya da gülmenin. Bu kadar yüksek evlerde yaşamak mı duygularımızı en yükseklerde yaşamamıza sebep oldu? Ya da harcanan paralar arttıkça mı istekler çoğaldı? Bizi bu aşırılığa iten sebepler neler?

Çanakkale Savaşları bir devrin battığı yerdir. İlk saldırı 3 Kasım 1914’te olmuştur. Mart ayına gelene kadar özellikle 19-25 Şubat tarihinde bombardımanlar olmuş ama bir sonuç elde edilememiştir. Bu süre zarfında İtilaf Devletleri Osmanlı’nın Boğaz'a döşediği mayınları büyük ölçüde temizlemiştir. Mart 1915’in ilk kahramanlığını Bigalı Mehmet Çavuş yapmıştır. 3-4 Mart 1915’te keşif amacıyla karaya çıkan düşman askerlerini püskürtmüştür. 7-8 Mart gecesi sabaha karşı ise Nusret Mayın Gemisi tarih sahnesine çıkmıştır. Görülen bir rüya üzerine onun etkisiyle Cevat Paşa, 26 Türk mayınının Boğaz'a çift sıra hâlinde döşenmesini istemiştir. Bu mayınların 18 Mart zaferinin kazanılmasında büyük etkisi olmuştur...

Bu sözü söyleyen kimse, gerçekten de kim olduğu bilinmeyen bir kimsedir. Genelde herhangi bir meziyeti, bir vasfı bir özelliği yoktur. Ama oldukça hodkâm oldukça nobran oldukça bencil bir kimsedir. Kendinden başkasını düşünmeyecek kadar, nefs-i emmare sahibidir.

Her şeyden önce iyi anne-baba olmanın yolu ebeveynlerin iş birliği hâlinde ve istikrarlı davranmalarından geçer. Ebeveynlik eğitimi evlilik öncesine dayanır. Evlilik öncesi taraflar birbirlerini değerlendirirken çocukların anne babası olacaklarını da düşünmelidir.

Kimden mi bahsediyorum? Hilmi adında bir yavrucağızdan. Yavrular hep masum olur, günahsız melek olurlar zaten. Hilmi de öyle. Üzülse de kızsa da sevse de sevmese de hep masum.

Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde mutlu yaşayan, elindekiyle kanaat etmeyi bilen, sadece kendisini değil, çevresindeki diğer insanları da düşünen güzel insanlar varmış. Öyle iyiymiş ki bu insanlar, esnaf komşusu siftah yapamadıysa müşterisine dönüp “ben siftahımı yaptım, karşı komşudan al o da nasiplensin” diyecek kadar yüce gönüllüymüş. Hatta bir kusur varsa malında kusurunu müşterisine söyler, haramdan sakınır; her işinde Allah’tan korkarmış bu güzel insanlar…

Medeniyeti kurgulayan akıl her kim ise bilerek bilmeyerek “komşuluk” denilen o sihirli mutluluk kaynağını insanlığın elinden aldı. İnsanları birçok modernliğe kavuşurken komşusuz kaldılar. Modern şehirlerde her şey bulunurken bir komşu bulunamaz oldu... Ne muhtaç olduğu bir durumda gidebileceği bir kapı kaldı insanların, ne kendilerine gelebilecek bir muhtaç kaldı... Her birey birinci derecede yakını varsa onunla irtibat kurabilir oldu.

Yani sırf ferdî ve mânevî hayâtı tanzim etmekle [düzenlemekle] kalmaz; aynı zamanda devlet hayâtını ve toplumsal münâsebetleri de nizamlar. Eğer İslâmiyet, sırf ibâdet ve duâdan ibâret olsaydı, ferd husûsi hayatında dindar kalır, münâsebetler hayatında lâik olabilirdi…

Ülkemizde 15-22 Nisan günleri turizm haftasıdır. Ülke olarak dünya var olduğundan beri bulunduğu stratejik konum bakımından daima dünyanın en çok ilgisini çeken ve dünyanın gözünün üzerinde olduğu bir coğrafyada yer almaktayız.

Aslında yazının başlığına bakarak “bencillik egosundan nasıl kurtulmalıyız?” sorusuna cevap aramak istediğimi belirtmeliyim.

Hayat insana görmediklerini gösteriyor, duymadıklarını duyuruyor. Şöyle bir düşünüyorum da başına derd ü bela gelmeyen kimse yok. Bize düşen bu dertlerimize ve sıkıntılarımıza çare aramak olmalı. Sürekli veryansın edip suçu başkalarına atmak en kolayı. Mesele taşın altına elini koyabilmekte. Bununla birlikte elimizdekinin kıymetini bilmekte. Elimizin altındakilere şükretmekte. Hani derler ya dinin yarısı sabır, yarısı şükür diye işte buna tam olarak inanmalıyız...

Haberlerde yaygın olarak yer alan suç makinesine dönüşmüş insancıkları ibretle okuyor izliyoruz. Suça Karışan Çocukları ve Ailelerini Koruma Merkezi’nin (KORDEM), Çocuk Ağır Ceza Mahkemesi ile Ege Üniversitesi’nin birlikte gerçekleştirdiği bir çalışmanın sonuçları, çarpıcı ve aydınlatıcı bilgileri ortaya koyuyor.

Hem dünyada hem de evrende gerçekleşen her şey Allahü teâlânın rızası ve kudretiyle olur.

Saran, o bilindik orta yaşı üstü yöneticilerden biriydi. Taşrada doğmuş, akademi görmemiş ama bir şekilde hırsla koşarak Avrupa merkezli seyahat acentesinin Reklam Şefliği koltuğuna ulaşmıştı. Başarılı sayılırdı ama çok büyük bir zaafı vardı; Kadınlar...

Eski asırlarda ulaşım zor idi. İnsanlar yakınlarını ziyaret etmek için yürüyerek, eşek, at ya da deve ile ulaşım sağlıyorlardı. Günümüzde dünyanın her tarafına 1 günde ulaşmak mümkün. İletişimin, ulaşımın bu denli kolaylaştığı çağımızda 9 günlük bayram (?) tatilleri toplumu miskinliğe, uyuşukluğa, tembelliğe sevk ediyor.