O şeref Türkiye'nin...

Kimisi şükreder, kimisi "Daha bu ne ki" diye hayatın güzelliklerine sıkı sıkıya sarılır...

Çünkü etrafında sevdikleri, kucakladıkları, mutlu olduğu, beraber üzüldüğü bir sürü insan vardır...

Hayattan kopamaması bu yüzdendir...

Terk edilmekten korkar daha çok onlar...  

Dün bir sevgili, ne yazık ki 65. yaşında terk edildi...

Hem de binlerce insan, arkasını dönerek terk etti...

İstemeyerek ayrılan sevgililer gibi, eller sallandı...

Yüreklerde bir kor ateşi düşmüşçesine bir yangın...

Sadece nemli gözlerle, arkasına baka baka evinin yolunu tuttu binlerce insan... 

Bir daha göremeyecekleri, o anılarla dolup taşan bir mekanı resmen terk etti sevenleri...

"Gömelim gel seni tarihe desem sığmazsın" dedikleri İnönü, Mithatpaşa, Dolmabahçe artık yaşamıyor...

***

Puskas, Kupala, Cruyff, Altafini, Didi, Pele dolaştı çimlerinde...

Macarlar'a karşı alınan, günümüzde dahi tazeliğini koruyan 3-1'lik zaferi yaşattı o...

Metin Oktay, küçük bir yara bıraktı filelerinde...

Turgay Şeren, Lefter, Can Bartu, Şükrü Gülesin, Hakkı Yeten; futbol resitali için onu seçti...

997 maça kucak açtı...

Bir büyük tarihi jübilede, Can Bartu'nun sarı-kırmızılı, Metin Oktay'ın sarı-lacivert  forma giydiği; bugün bu manzaranın hayal olduğu o centilmenliğe, duygusallığa şahit eden İnönü Stadı, görevini huzurla yapan bir insanın içini sızlatan vedasıyla, sporseverlerin kalbinde yer almak için yok artık aramızda...

Süleyman Seba'nın gol perdesini açtığı o güzelim stat, artık kazmaların darbeleri ile tarihe gömülmeyi bekliyor...

Dün ayaktaydı...

Bugün anılarda kaldı...  

 "Aşk hiçbir zaman pişmanlık duymamaktır" derler ya...

65 yıllık bu aşkın şerefi, Türkiye'nindir...