Ezbere devam!

İki hafta önce "Topal Osman"dan, geçen hafta da "Yabancı"dan bahsetmiş ve bu iki yerli yapımı eleştirmiştim.
Bu hafta da vizyona giren yerli filmler var ve ben sürekli yerli filmlere burun kıvıran bir adam görüntüsünden sıkılmaya başladım.
Ucuz, ideolojik, alelacele çekilmiş sıradan filmler, maalesef insanın moralini bozuyor. Üstelik Türk Sineması adına çıta bu kadar yükselmişken, ardı ardına gelen kötü örnekler ümitsizliğe sevk ediyor.
Komedi ve arabeskin hazır kıta seyirciyle yaptığı gişeyi bir kenara koyarsak, durum içler acısı...
İki hafta önce vizyona giren Topal Osman ancak bir hafta vizyonda kalabildi ve 8 bin kişiye bile ulaşamadan kapattı hesabını.
Ülkesine, milletine ve sanata yabancı olan "Yabancı" ise, ilk hafta açılışında ancak 1.270 seyirci bulabildi.
İyi bir fikir, yeterli bir bütçe, emek ve samimiyet olmadan iyi iş çıkmıyor.
Bu hafta usta yönetmen Soderbergh'in Acı Reçete'si, ele aldığı konu itibarıyla dikkat çekici. İlaç şirketlerinin antidepresan savaşlarına ayna tutan film, müstehcenlik sınırını aşıyor maalesef ve gönül rahatlığıyla seyredin diyemiyoruz.
Ejderha Dövmeli Kız'ın ilk versiyonunun yönetmeni, bir Amerikan yapımıyla karşımızda: İntikam Benim!
Başrolde de Colin Farrell olunca, insan bir "acaba" diyor koltuğa yaslanırken... Ama nafile. Yerlilerde olduğu gibi bu hafta yabancılar da hayal kırıklığı...
Ailesini öldüren mafyaya karşı, sabırlı bir intikam operasyonuna soyunan adamın hikayesi. Filmi biraz karşı dairedeki kız kurtarıyor. Sarhoş bir sürücünün çarptığı kız, yüzünden ağır yaralanmış ve güzelliğini kaybetmiştir. Onun, intikam arzusuyla hayata tutunma çabası zaman zaman filme psikolojik derinlik katar gibi oluyor, hepsi bu...
E neticede mafya filmi, aksiyon var elbet...
Finalde Colin Farrel'in aracıyla çete liderinin malikanesine bir dalışı var; akıllara zarar...
Onlarca insan ölüyor, ev yanıyor, patlıyor... Esas oğlanla, esas kız kan revan içinde çıkıyorlar oradan ve... Ve nasıl yürüyüp gidiyorlarsa, bir metro istasyonuna ulaşıyorlar, metroya biniyorlar. Biz bu kısmı görmüyoruz elbet. Bizim gördüğümüz sahne, perişan halleriyle metronun içinde birbirlerine sarılmışlar, evlerine doğru giderlerken. Yani... Yerseniz...