Kripton'dan sevgilerle...

Çok para harcanmış, çok emek verilmiş, Kevin Costner, Russel Crowe gibi oyuncularla zenginleştirilmiş, kostümüyle, görüntüsüyle, uçmak için yerden kalkışıyla modifiye edilmiş Süpermen nihayet vizyonda...

Hikayenin başlangıcı aslında gayet iyi düşünülmüş. O çok merak ettiğimiz Kripton gezegenindeyiz ve dünyaya bir süper kahraman hediye eden gizemli gezegenin sonlarını seyrediyoruz. 

Süpermen'in doğumu, annesi ve babası, hüküm süren karmaşa ve isyanlar, nihayet kendi ırklarının devamı için bebek Süpermen'in dünyaya uğurlanışı...

Daha sonra dünyada çocuk Süpermen'in okul yılları. Tuhaflıkları sebebiyle dışlanışı... Dünyadaki babası güçlerini gizlemesini istiyor çünkü insanların buna hazır olmadığına inanıyor.

Velhasıl film aklı başında akıp gidiyor. 

Derken kostümüyle karşımıza çıkacak yaşa geldiğinde "ekşın" başlıyor...

Kripton infilak etmeden önce isyancı oldukları için cezalandırılıp hapsedilen ve gezegen dışına yollanan bir grup bir anda serbest kalıyor ve kahramanımızın peşine düşüyor.

Filmin ikinci yarısı işte bu mücadele ile geçiyor ve yönetmenin görsel ve işitsel efektlerle canımıza okuma şehveti kabarıyor.

Artık başlangıçtaki hikayeyi diri tutan detaylar ve akış boş verilmiş, iş şova dönüşmüştür. Belki diyeceksiniz, böyle bir filmde elbette aksiyon beklenir.

Beklenir ama yer yer Cüneyt Arkın filmlerini veya üçüncü sınıf uzakdoğu dövüş filmlerini hatırlatan mantıksız kavgaların benzerini görmek, bu filme yakışmıyor. İşin bu kısmı sağır edici ve göz bozucu bir karmaşaya dönüşmüş.

Yeni Süpermen aktörümüz ihtiyarlayana kadar bu işi götürür; rolünde sırıtmıyor.

I-max ve üç boyut keyfiyle uzayın derinliklerinde fantastik görsel bir yolculuk bilimkurgu severleri memnun edecek.

Bir de şunu söylemek lazım...

Dünyayı kurtarırken Süpermen'in biraz daha titiz olması şart!

Yıkılmadık yer kalmıyor işin esprisi...

İyi seyirler...