Yeteneksizsiniz!

Bu hafta merakla beklediğim iki film vardı.

İlki Yeteneksizsiniz yarışmasında insan rakiplerini geride bırakarak şampiyon olan köpek Max'ın oynadığı film... Arkadaşım Max...

Ve diğeri beni çocukluğumun yollarına sürüklemesini umduğum Uzay Yolu...

Sinema üzerine yazmak, maalesef bir şekilde, konu edilen filmi yermek olarak algılanıyor. Ben de bu algıyı ortadan kaldırmak için ne kadar gayret etsem de, başarılı olamıyorum. Çünkü servis edilen filmler (en azından benim seyrettiklerim) buna fırsat vermiyor.

Yolda şöyle düşünmüştüm: "Bu tür filmlerin onlarca örneği var dünyada... Ve şimdi bizim elimizde gerçekten hem marifetli, hem fevkalade sevimli bir köpek star var. Az bir dikkatle mutlaka vasatın üstünde bir iş çıkmış olması lazım..."

Basın gösterimine ilgi azdı. Biraz da gezi park atraksiyonları sebep oldu belki. Ben de kendi kendime "Bu filme ekstra avans veriyorum. Kaş göz yarmayacak hatalardan uzak ise, sevmek ve beğenmek için kendimi aşmaya hazırım" diye söz verdim.

"Arkadaşım Max" çok da iyi başladı.

Neticede bir çocuk filmi. Oyuncular gayet iyi. Mekanlar öyle... Kameranın bakış açısını ve ışığın sıcaklığını ayrıca beğendim. 

Fakat hikaye bu kadar mı sıradan ve arızalı olur? Diyaloglar bu kadar mı kötü olur? Max gibi harikulade bir yetenek, bu kadar mı harcanır?

Nasıl sevimli bir mahluk halbuki... 

Biraz titizlik... Biraz mantık... Başında sonu belli olan üstelik küt diye biten bir hikaye...

Ya hikaye maalesef çok hafife alınmış. Veya hikaye katledilmiş.

Üzüldüm. Çocuklar her şeye rağmen eğlenecek ve sevecektir belki ama, Max gibi bir yıldızla vasatın üstüne çıkamamak, yazık olmuş.

Star Trek'e gelince...

I Max ve üç boyutla efektler insanın başını döndürüyor.

Fakat filmde Kaptan Kirk, Mister Spok ve efsane gemi Atılgan'ın şöhreti ve sempatisiyle iş bitirilmek istenmiş. Burada da hikaye vasat. Uzayın derinlikleri beklentisi karşılıksız. Sıradan bir aksiyon filmi...

Açıkçası sevemedim.

İyi seyirler...